Different epidemiology of bloodstream infections in COVID-19 compared to non-COVID-19 critically ill patients: a descriptive analysis of the Eurobact II study.

BACKGROUND: The study aimed to describe the epidemiology and outcomes of hospital-acquired bloodstream infections (HABSIs) between COVID-19 and non-COVID-19 critically ill patients. METHODS: We used data from the Eurobact II study, a prospective observational multicontinental cohort study on HABSI treated in ICU. For the current analysis, we selected centers that included both COVID-19 and non-COVID-19 critically ill patients. We performed descriptive statistics between COVID-19 and non-COVID-19 in terms of patients' characteristics, source of infection and microorganism distribution. We studied the association between COVID-19 status and mortality using multivariable fragility Cox models. RESULTS: A total of 53 centers from 19 countries over the 5 continents were eligible. Overall, 829 patients (median age 65 years [IQR 55; 74]; male, n = 538 [64.9%]) were treated for a HABSI. Included patients comprised 252 (30.4%) COVID-19 and 577 (69.6%) non-COVID-19 patients. The time interval between hospital admission and HABSI was similar between both groups. Respiratory sources (40.1 vs. 26.0%, p < 0.0001) and primary HABSI (25.4% vs. 17.2%, p = 0.006) were more frequent in COVID-19 patients. COVID-19 patients had more often enterococcal (20.5% vs. 9%) and Acinetobacter spp. (18.8% vs. 13.6%) HABSIs. Bacteremic COVID-19 patients had an increased mortality hazard ratio (HR) versus non-COVID-19 patients (HR 1.91, 95% CI 1.49-2.45). CONCLUSIONS: We showed that the epidemiology of HABSI differed between COVID-19 and non-COVID-19 patients. Enterococcal HABSI predominated in COVID-19 patients. COVID-19 patients with HABSI had elevated risk of mortality. Trial registration ClinicalTrials.org number NCT03937245 . Registered 3 May 2019.

COVID-19 mRNA Aşısı Sonrası GuillianBarrè Sendromu Tanısı Alan Hastada Tedavi Yaklaşımımız: Olgu Sunumu

Amaç: Guillain-Barré sendromu (GBS), enfeksiyona sekonder olarak gelişen akut paralitik nöropati ile seyreden otoimmün bir tablodur. Yoğun bakım ünitemizde (YBÜ) COVID-19 mRNA aşısı sonrası GBS gelişen hastada tanı ve tedavi yaklaşımımızı paylaşmayı planladık. Olgu: Bir haftadır halsizlik ve ishal şikayetleri olan 37 yaşında erkek hasta GBS ön tanısıyla nöroloji servisine yatırıldı. Hastanın 10 ay öncesinde COVID-19 öyküsü mevcut, 12 gün önce ikinci doz COVID-19 mRNA aşısı uygulandığı öğrenildi. Hastanemize yatışında beş günlük intravenoz immünoglobulin (ÍVÍG) tedavisi uygulandı. Kas gücü kaybı ile kliniğe başvuran hastada zamanla diyafram tutulumuna bağlı olarak solunum sıkıntısı gelişti. Non-invaziv mekanik ventilasyon (NIMV) uygulanması amacı ile ünitemize kabul edildi. Solunum fizyoterapisi ve fizik tedavi desteğine devam edildi. Lomber ponksiyon için onam vermeyen hastadan beyin omurilik sıvısı örneği alınamadı. Tanı klinik ve elektromiyelografi (EMG) ile konuldu. Kas gücü kaybı progrese olan hasta entübe edilerek mekanik ventilatöre bağlandı. Entübasyonun beşinci gününde elektif şartlarda erken trakeostomi açıldı. Hasta 6 gün sonra ev tipi ventilatörle servise transfer edildi. Íki hafta içinde EMG bulguları ve solunum fonksiyonları düzelen hasta trakeostomi açılmasından yirmi üç gün sonra dekanüle edildi. Sonuç: COVID-19 aşısı, hastalığın önlenmesi ve tedavisi için standart aşı üretimine kıyasla daha kısa sürede kullanılmaya başlanmıştır. Faz 4 çalışmaları devam eden aşıların yan etkileri tam olarak bilinmemektedir. Çeşitli çalışmalarda COVID-19 aşısı sonrası GBS olgularının hastalıkla aşı birlikteliği klinik olarak bildirilse de moleküler düzeyde bir kanıta sahip değiliz. COVID-19 aşısı olan insanlarda GBS bulguları araştırıldığında insidansın toplumdaki sıklığına göre düşük olduğu bildirilmektedir. Morbidite ve mortaliteyi önemli oranda düşüren aşının etkinliği karşısında aşının bu kesin olamayan yan etkisi ihmal edilebilir düzeyde görülmektedir. COVID-19 hastalığının ve mRNA aşısının yaygın olduğu bu süreçte GBS’nin bir nedeninin de aşı olabileceği sorgulanmalıdır. Standart tedavi yaklaşımı dışında ek bir tedavi uygulanmayan hastamızda erken trakeostomi açılmasının sekonder enfeksiyonları önlemek için etkili olduğunu öngörmekteyiz. EMG ve klinik takibin korole olması tedavi takibinde yol gösterici olabilir. Enfeksiyondan ve kas atrofisinden hastaları korumak çoğunlukla sekel kalmadan taburculuğu sağlayabilir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

A single center cohort of 40 severe COVID-19 patients who were treated with convalescent plasma

Background/aim: A SARS-Cov2 infection which was first arised from Wuhan in December 2019 and named as COVID-19. Still there lacks either a specific treatment or a vaccine to treat COVID-19. Convalescent plasma (CP) was previously used successfully to treat SARS-CoV-1 and MERS infections. Health authority in Turkey has published a guideline to integrate this promising option in the treatment process of patients who are prone to high risk of developing severe COVID 19. Materials and Methods: Forty consecutive patients who had received CP at our center were included in the study. Demographics, COVID-19 specific parameters, biomarkers to detect the severity of COVID-19 infection and outcome variables were collected retrospectively. The correlation between outcome variables and the independent predictors of the outcome were reported. Results: Median age of the patients was 57.5 and 72.5% were male. At least one COVID-19 PCR test was confirmed to be positive in 75% of patients. Remaining 25% had a Chest-CT which was reported to be compatible with an ongoing COVID-19. All patients (100%) were classified as having severe COVID-19 infection. Over a half of the patients harbored an oxygen saturation of less than 90 despite of a continuous 5 L/min support of O2. 82.5% of the patients had a need for mechanical ventilation and 45.5% had a need for invasive mechanical ventilation. Nine out of 10 patients who have received CP outside ICU have totally recovered from COVID-19 at a median of 9 days, and a half of the patients who needed invasive mechanical ventilation were successfully free of mechanical ventilation support and managed to recover from COVID-19. Conclusion: According to the results of this study, CP is an efficient conjunct to conventional therapy against COVID-19 with a favorable safety profile.